Verslag van de verrassingstocht op woensdag 2 oktober 2024.

We vetrokken met 98 deelnemers in twee bussen. Eigenlijk hadden het er 99 moeten zijn, maar één persoon kwam niet opdagen bij de opstapplaats aan de Tussendiepen. Deze plaats werd gekozen i.v.m. rioleringswerkzaamheden aan de Oliemolenstraat. Een ruim parkeerterrein was voorhanden, wat was er nog meer te wensen.
Doede en Arthur waren de chauffeurs voor deze dag. Ook was in elke bus een EHBO’er aan boord.

Er werd flink gegist in de bus naar de besteming.
Zo we anders meestal in zuidwaarts afreizen werd het deze keer in noordelijke richting. Verschillende bestemmingen hoorde je al door de bus mompelen, maar ja, wat zou het einddoel zijn? Leeuwarden, Franeker gingen als een flits voorbij. Na Harlingen kwam de afsluitdijk in zicht. De iets jongeren in de bus hadden het al over Amsterdam, maar deze mogelijkheid werd bij Hippolytushoef de kop ingedrukt. Want niet richting Alkmaar, maar naar Den Helder. Toen werd alles duidelijk: de boot op en naar Texel. Maar voordat we op de boot gingen hadden we nog koffie te goed, die we kregen in een klein onderkomentje “De zingende wielen” in Den Oever. We konden er alle 100 in, inclusief de chauffeurs, die ook wel zin hadden in een kop koffie. Na een heerlijk kop koffie kwam er ook nog een lekker stukje gebak op tafel. Hierna de afrit naar Den Helder voor de afvaart naar Texel.

De gids kon het soms niet bijhouden, evenals de schrijver van dit stukje.
Op Texel aangekomen kwam er een Texelse gids in de bus. We maakten een rondrit op het hele eiland. De gids kon het soms niet bij te houden evenals de schrijver van dit stukje. Maar zo nu en dan bleef er toch wel wat van de informatie hangen. Bijvoorbeeld, de kerk in Den Hoorn anno 1646, 42 natuurgebieden, 240 km wandelpaden, 200 km fietspaden, 404 vogelreservaten, 5 gemalen, één molen voor water en ca. 15 miljoen trekvogels.

Het broodje kroket mocht natuurlijk ook niet ontbreken.
Nadat we een en ander van het eiland gezien hadden en aan weet waren gekomen hadden we wel trek in wat eten. In een soort Bistro werd ons een lunch aangeboden. Men had niet veel moeite gedaan om de broodjes eetvriendelijk klaar te maken. Ze waren maar eenzijdig met boter besmeerd. Het broodje kroket mocht natuurlijk ook niet ontbreken.
Een van onze medereizigers was niet zo fortuinlijk. Bij het inschenken van heet water door één van de bediening voor het 2e kopje thee schoot het deksel van de kan en een fluts water kwam terecht op onze medereiziger en was nat van de middel tot aan de knieën. Met een föhn uit het invalidentoilet werd de kleding weer droog geblazen.

Het juttersmuseum was toch wel de moeite waard.
Na ongeveer een uur was de lunch afgelopen en vertrokken we naar het Juttersmuseum. Je hoorde hier en daar in de bus mompelen: die rommel heb ik al een keer bekeken, daar hoef ik niet weer heen. Toch was het wel de moeite waard. Even na drieën was iedereen wel een beetje uitgekeken en vertrokken we weer richting de boot. De overtocht was in 15 minuten gepiept. De bussen vertrokken in de richting Alkmaar en na een paar afslagen kwamen we in het plaatsje ’t Veld.

Een vorstelijk diner in restaurant “Vriendschap”
In restaurant “Vriendschap” stond alles gereed om de 100 personen een vorstelijk diner te bezorgen. Inderdaad het was een vorstelijk diner wat we voorgeschoteld kregen. Soep vooraf, diner en ijs als toetje. Na het diner stonden de bussen weer klaar en gingen we richting afsluitdijk, Friesland weer huiswaarts. Onderweg werden de aan de chauffeurs en de EHBO’ers een enveloppe overhandigd door de reisbegeleider van “Konktakt” en bedankt hen voor goede zorgen en de prettige en de correcte manier van vervoer. Aangekomen in Drachten namen we afscheid van een ieder. Hoe laat het was, was niet meer belangrijk. We waren weer THUIS.
Bestuur bedankt,

Johannes van der Wal